استخاره یک مطلب اختراعی نیست که ما بخواهیم روشی برای آن ابداع کنیم استخاره یک امر کاملا تعبدی است و روش آن همان روشهایی است که در احادیث و روایات آمده است ضمنا استخاره هرگز آینده نگری نمی کند،استخاره آنجایی صحیح است که ما کاری را که می خواهیم  انجام دهیم را از سه جهت بررسی  کرده باشیم وباز به نتیجه نرسیده باشیم:

1_شرع:اولین مرحله برای تصمیم به کاری نظر شرع است که کار ما شرعا مشکلی نداشته باشد و الا هرچه قدر هم سود کنیم در نهایت به ضرر ما خواهد بود.

 2_عقل:دومین مرحله نظر کارشناسان وعقلا هست که این کار از نظر عقلی مردود نباشد.

 3_عرف :آخرین مرحله اینکه کار خود را از نظر عرفی بررسی کنیم واگر از نظر عرف و جامعه کار ما ناپسند باشد بهتر است از این کار صرف نظر کنیم.

اگر کار ما از این سه نظر مشکلی نداشت میتوانیم آن را انجام دهیم اما اگر بعد از طی این سه مرحله باز دو دل باشیم نوبت به استخاره میرسد منتهی باید توجه داشت که استخاره فقط انسان را از حیرت و دو دلی بیرون می آورد که یک طرف را انتخاب کند و اصلا آینده را نشان نمیدهد،بعد از استخاره نیز واجب نیست به استخاره عمل کنیم هرچند بهتر است در صورت عدم عمل صدقه ای بدهیم واین را بدانیم که خیر بودن یا شر بودن امور به تشخیص خود ما نیست همانطور که قرآن کریم می فرماید «عسی ان تکرهوا شیئا و هو خیر لکم...»
یعنی چه بسا اموری که شما خیال می کنید برای شما بد است اما در واقع خیر شما در آن است و چه بسا اموری که تصور شما این است که خیر شما در آن است در حالی که در حقیقت شر برای شما است.
و جالب اینجا است که در حدیثی از امام صادق (علیه السلام) چنین منقول است شخصی به آن حضرت گفت که من برای کار تجارت استخاره کردم و بد آمد در حالی که من آن را انجام دادم و نتیجه اش هم به نفع من بود و سود قابل توجهی بردم حضرت فرمود یادت هست در آن سفر صبح خواب ماندی و نماز صبحت قضا شد گفت آری حضرت فرمود بد بودن استخاره برای همین بود که تمام سود مادی تو به قضا شدن نماز صبحت نمی ارزد.